Op de fiets door Barcelona

Vorig weekend ben ik weer teruggekomen  uit Serignan. Het was er weer heerlijk, een weekje vakantie. Hier in Nederland is het maar fris. Ik moet echt wennen om weer een jas aan te doen. Binnenkort, in november wordt ik weer verkouden. Er is altijd een moment waarop ik zonder jas buiten loop en het niet meer kan.
Zondagochtend zat ik om 12.00 uur al bij de tandarts. Mijn voortand in Frankrijk afgebroken. Ja, dat brood is er toch anders dan dat weke spul hier. Maar je voortand ligt er toch niet zomaar uit, zul je denken? Jaren geleden een botsing gehad tijdens een voetbalwedstrijd. Al mijn voortanden waren naar achter geklapt. Hebben ze weer netjes recht kunnen zetten. Maar nu is de zwakste toch gebarsten. Hij zat nog met een klein stukje aan de wortel vast. De tandarts heeft een tijdelijke een noodreparatie uitgevoerd. Ik zie wel hoe het verder loopt.

Vorige week, tijdens de vakantie, ben ik weer met Max in Barcelona gaan fietsen. Was mijn fototoestel vergeten. Maar met je telefoon kun je ook goede foto's maken tegenwoordig.
In Barcelona kun je niet op de weg fietsen. Levensgevaarlijk. Daarom fietst iedereen op de stoep. Trouwens zoveel fietsers zijn er niet. Alleen toeristen in het centrum en inwoners die aan het "witte fietsenplan" meedoen zie je op de fiets. Heerlijk gefietst die dag. Het was tussen de 25 en 30 graden. Echt een paar uur gefietst. En ook berg op. Daarna lekker tapas gegeten. Die kunnen ze in Spanje wel maken. We gingen in het donker weer op zoek naar onze parkeergarage ergens in een buitenwijk. Daar zetten we de auto neer en gaan per fiets de stad verkennen. Met de kaart in de hand, over de stoep terug. Druk was het er! Dus slalommend tussen de mensenmassa proberen vooruit te komen. Had natuurlijk weer geen licht op mijn fiets.Wat me opviel? Niemand kijkt er van op, is boos of reageert aggressief dat je er fietst. Moet je in Nederland eens doen!