Herfst jakeeeee!

Het is weer herfst. Vallende bladeren, klok teruggezet. Daarom zit ik al om half elf achter de computer. Ik ben te vroeg wakker. Vanavond is het weer vroeg donker. Waarom? Kunnen ze de klok niet verder vooruit zetten? Blijft het 's avonds lekker langer licht.

De herfst, ik heb er niets mee. Gelukkig vinden een heleboel mensen vallende bladeren mooi. Ik vind die kleuren aan de bomen ook heel mooi moet ik zeggen. Maar waarom blijven die bladeren er niet gewoon aanzitten?

Nou genoeg gezeurd. Wachten tot april/mei 2011. Wordt het vanzelf weer lekker. Gaan we richting zomer. Waar ik zo van houd!

Alles onder controle!

De afgelopen week had ik vakantie. Ik zit nu in de laatste dagen van die vakantie. Zit in Lyon, een mooie maar grote stad in het midden van Frankrijk. Maandag weer aan het werk. Meestal ben ik in de herfstvakantie in Serignan in Frankrijk. Daar hebben we al heel lang een huis. Elk jaar rijd ik de weg vele malen naar het zuiden en terug. Zo ook weer deze keer. En voor het eerst liep alles anders dan gepland. Voor het eerst had ik geen controle meer over de dingen die om mij gebeurden. En dat geeft geen goed gevoel. Onzekerheid is toch niet aan mij besteed. In ieder geval niet als ik daarbij het gevoel heb langs de lijn te staan en machteloos ben. En maar alles over me heen moet laten komen. Nee het wordt weer tijd dat ik weer de controle krijg over de dingen die ik doe. Afhankelijk zijn van anderen is wel eens goed. Maar het moet niet te lang duren.

Ik verlang naar Timboektoe

Heb je dat ook, je zit niet lekker in je vel. Balletje in je buik. Er zeurt iets door je hoofd wat je niet loslaat. Ondanks het lekkere weer ben je onrustig. Terwijl ik eigenlijk super relaxed zou moeten zijn. Dat word ik namelijk altijd als de zon maar even schijnt en dan vooral als je de warmte op je huid voelt branden. Zoals vandaag. Een heerlijke dag. Maar niet heus.

Als kind had ik in mijn hoofd een geheime plaats waar ik in mijn hoofd naar toe kon gaan. Timboektoe, een magische naam. Een stad die ligt in de Sahara-woestijn in Afrika. Timboektoe, het onbekende. Vandaag verlang ik naar Timboektoe. Even weg van de dagelijkse zorgen en helemaal vrij zijn. Even niet nadenken. Timboektoe. Als je zin hebt kun je mee.

Timboektoe was vroeger belangrijke handelsstad op de karavaanroutes die door de Sahara liepen van Marokko naar het zuiden. De combinatie van de rijkdom van de stad en zijn onbereikbaarheid zorgden een mythologische klank. Timboektoe is nog steeds een symbool voor een verafgelegen en nauwelijks te bereiken plaats. In ieder geval voor mij.