Elektrisch rijden?

De komende tijd moet ik  mij weer buigen over de aanschaf van een nieuwe auto. Mijn Chrysler Voyager is over de limiet van de leasemaatschappij. Eigenlijk zou ik nog wel een keer zo'n auto willen. Ik rijd veel kilometers en voor mijn rugprobleem is dit de ideale auto gebleken. Het is wel een lelijke grote bak. Zijn opvolger is de Lancia Voyager. Het verschil: andere klokken, andere naamplaatjes en nog wat spul en een hogere prijs, wel €12.000,-. Mijn accountant zei tegen mij: waarom geen electrische auto? Scheelt een berg geld. Dus ben ik aan het kijken  naar wat er zoal te koop is. En dat is niet zoveel als je ook naar Zuid Frankrijk wilt rijden. Er zijn volgens mij veel redenen om het niet te doen, dat electrisch rijden. Een accu is en blijft een hopeloos inefficiënte en loodzware manier om energie op te slaan. De actieradius van een elektrische auto – hoe ver je komt op één volle batterijlading – ligt daardoor op papier rond de 150 kilometer.  Het blijft een kwestie van plannen, want opladen moet niet alleen vaker dan tanken bij een benzineauto, het duurt meestal ook lang, tot wel 8 uur. En wat kost een accu? Tegen de   € 20.000,- als die vervangen moet worden. Er is een reden waarom je er op termijn toch aan

moet geloven.  Of het nu nog 10 of 40 jaar duurt, de verbrandings- motor in je auto is wel passé. Niet eens zozeer vanwege de milieulobby, maar vooral doordat onze olieverslaving zijn tol eist. Dus voor mij de vraag: early adopter worden of toch nog even wachten en voor de komende tijd met een dieselslurper blijven rijden? Als het electrisch wordt zal mijn volgende auto in ieder geval kleiner worden.

Nieuws uit Beziers

De afgelopen twee weken was ik in Serignan, een klein dorpje onder de rook van Beziers. In dat Beziers is de afgelopen tijd een en ander gebeurd. Zoals jullie wel weten zijn in Frankrijk de gemeenteraadsverkiezingen gehouden. Nu is de politieke situatie er anders dan in Nederland. De sociaaldemocratische Parti Socialiste (PS) en de communistische Parti Communiste Français (PCF) bestaan al wel langere tijd. Frankrijk kent ook een sociaal-liberale Radicale Partij, die samenwerkt met de PS. Ter linkerzijde is er ook een milieupartij, Les Verts (De Groenen). Ter rechterzijde vindt partijvorming vaak plaats rond de persoon van de presidents-kandidaat. Momenteel is er een Union pour un Mouvement Populaire (UMP), waarin conservatief-liberalen, christendemocraten, Gaullisten, sociaal-liberalen en con-servatieven samen werken. Het ultra rechtse Front National van Marine Le Pen is door de werking van het kiesstelsel met slechts twee leden in het parlement vertegenwoordigd. Bij de gemeente-raadsverkiezingen in Frankrijk hebben klassiek-rechts en extreem-rechts 151 steden en gemeenten met meer dan 10.000 inwoners veroverd op links, en hebben ze een burgemeester in 572 steden en gemeenten met meer dan 10.000 inwoners.
Zo ook in Beziers. Daar is Robert Ménard namens Front National burgemeester geworden. Robert Ménard, stichter van ‘Reporters zonder Grenzen’ is van links naar ultrarechts geswitched. Béziers is er inderdaad erg aan toe. Heel veel winkels staan leeg, de onveiligheid houdt de mensen weg. Bijna een derde van de bevolking leeft onder de armoedegrens en de werkloosheid ligt ver boven het nationale gemiddelde. Verdediging van de armsten in de samenleving mag echter niet strijdig zijn met de democratische waarden. Waarden waaraan Le Pen niet veel waarde hecht.