Van harte welkom

Op deze blog vind je het laatste nieuws en stukjes die ik leuk vind om te delen. Ik ben een onregelmatige schrijver die als hij de tijd vindt even wat in elkaar prutst. Kijk voor meer info op www.frankdenhartog.com. Veel leesplezier,

groetjes

Frank

woensdag 31 juli 2013

Hoe werknemers van dit loon kunnen leven ?

McDonalds profileert zichzelf graag als "groen". Nu weet ik ook wel dat "groen", wat staat voor "duurzaam", nog geen MVO (Maatschappelijk Verantwoord Ondernemen) is. Recent heeft McDonalds in de VS een financieel budgetplan voor zijn (Amerikaanse) medewerkers gemaakt. Daarin heeft zij zelf aangetoond hoe moeilijk, zo niet onmogelijk het is om van het minimumloon van de hamburgerketen in de VS te leven. Hoe het wel kan? Neem een tweede voltijdbaan en bespaar op de verwarming.
McDonald's maakte in samenwerking met ceditcarduitgever Visa voor zijn werknemers een website rond budgetbeheer. Op de site staan zowel tips, calculators als voorbeelden van een maandelijks budget, aangepast aan het loon van de laagst betaalde McDonald's-werknemer. Die kan, na aftrek van al zijn vaste kosten, 27 dollar per dag spenderen, voor bijvoorbeeld persoonlijke uitgaven en voeding.
Eerst en vooral door zijn werknemers aan te raden een tweede baan te nemen. Correctie: een tweede voltijdbaan. McDonald's gaat er zelf van uit dat rondkomen met wat je verdient bij hen onmogelijk is en je een tweede baan nodig hebt. Het minimumloon in de Verenigde Staten bedraagt 7,72 dollar per uur, wat na belastingen neerkomt op een maandloon tussen 1.000 en 1.100 dollar voor een 40-urenweek. McDonald's betaalt zijn laagste werknemers een paar dollarcent meer per uur, vandaar het bedrag van 1.105 dollar op de eerste lijn. Wie dat wil aanvullen tot de 2.060 dollar uit het voorbeeld, moet na zijn uren nog 34 uur per week spenderen aan een tweede baan, ervan uitgaande dat ook het minimumloon betaalt.
Echt duurzaam. Gelukkig doen ze het bij ons in Nederland beter, hoop ik?????

vrijdag 19 juli 2013

De dood komt onvermijdelijk!

Drie weken geleden ben ik met Geertje naar Bristol geweest. Afscheid nemen van Wim GrĂ¼ndemann.

Wim kwam eigenlijk  plotseling ons leven binnen. Zijn ouders zijn de peetoom en peettante van Geertje., mijn vrouw. Zo gaat dat in een goed katholiek gezin. Een kind krijgt bij zijn geboorte ook een peetoom en peettante. Mocht er iets met je eigen ouders gebeuren dan zorgen zij verder voor jou.
Die oom en tante voelden zich ook een beetje opa en oma van onze kinderen. Een  tweetal jaren geleden stierf Geertje's peetoom plotseling. Na de begrafenis gingen we naar zijn huis en daar was Wim ook. Nog met hem zitten eten, samen met zijn zus met haar drie kinderen, wij met het gezin en Wim's moeder. Best gezellig. Maar ja, de dood en het verdriet ligt dicht bij het plezier dat je hebt als je elkaar weer ontmoet.

Wim zagen we eigenlijk nooit. Hij was al na de middelbare school vertrokken uit Nederland. Zat in de "timesharing" buisiness.  Een bijzondere jongen die Wim. Verkocht alles wat los en vast zat. En voor geen gat te vangen. Toen het slechter ging met het verkopen van de timesharing richtte hij een nieuw bedrijf op: Timesharechannel, a unique company in its sort where solutions are found to resolve existing problems within the timeshare industry. Een paar maanden later was hij weer in Nederland bij een vriend op bezoek. Brak plots zijn bovenbeen. Bleek hij botkanker te hebben. Geen dak boven zijn hoofd, kwam hij bij ons in Alphen aan den Rijn wonen. Vlak bij Leiden waar hij behandeld werd. Ze gaven hem nog een jaar. Maar voor Wim was dit een niet te accepteren boodschap. Hij vocht terug op een ongelofelijke wijze. Vorig jaar  ging hij naar Tailand, waar hij dierbare herinneringen had. Daarna naar de Canarische eilanden, waar hij zoveel timesharing had verkocht. Hij eindigde in Bristol. Zijn oude bazin woont daar. De gezondheidszorg in Bristol heeft alles uit de kast getrokken om hem nog te helpen. Maar het onvermijdelijke kwam toch op zijn pad. Ondanks zijn strijd is Wim toch overleden. Wij nemen afscheid van Wim, een bijzondere jongen die, altijd zwervend over de wereld, nu zijn thuis heeft gevonden.