Ik zat lekker in Frankrijk van het warme weer te genieten. Kreeg ik een What's app van Max. Ernstig ongeluk gebeurd in mijn woonplaats. Het bleek het beroemde brugongeluk te zijn. Nu ligt de Julianabrug ongeveer 100 meter van mijn huis. Het ongeluk bleek precies aan de andere kant ook op zo'n 100 meter van de brug te hebben plaats gevonden. Kwam wel even heel dicht bij. Gelukkig is er niemand gewond geraakt en is het bij materiële schade gebleven.
Hadden we dit kunnen voorzien? Zijn de juiste maatregelen getroffen? Vragen die bij mij maar ook heel veel anderen meteen opkwamen. Leven met het risico op een ongeluk valt Nederlanders erg moeilijk. We willen in toenemende mate alles beheersen. Wanneer er een truck uit de bocht vliegt, een hijskraan omvalt, volgt er direct hetzelfde ritueel. Er komt een rapport van de Onderzoeksraad voor Veiligheid, waarin alle betrokkenen het verwijt van onzorgvuldigheid naar het hoofd geslingerd krijgen. Herhaling moet tegen elke prijs worden voorkomen, wat zijn neerslag vindt in aangescherpte veiligheidseisen, risicoanalyses, proto-collen en stoere maatregelen. Wat ontbreekt is een nuchtere berekening van de minimale kans dat een vergelijkbare ramp zich nog een keer voordoet. Uit het verleden blijkt dat na een ongeluk gestuurd wordt op: "doe het maar niet als er geen 100 procent zekerheid is over de gevolgen van een bepaalde actie". Je schouders ophalen en constateren dat hijskranen nu eenmaal kunnen omvallen, is in onze huidige wereld van planning en beheersing geen optie. Waarschijnlijk leidt dit ongeluk weer tot rapporten en dure vrijheidsbeperkende maatregelen waarvan de effectiviteit bij voorbaat in twijfel kan worden getrokken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten