Higgs en zijn deeltjes

Afgelopen week groot nieuws voor diegenen die in wetenschap zijn geinteresseerd. Het Higgs deeltje is gevonden in het Cerm-lab. Wat is toch dat Higgs-deeltje dat ze daar bij CERN in Genève waarschijnlijk hebben gevonden?
Ons universum kent magnetische velden en elektrische velden, die deeltjes kunnen beïnvloeden, maar ze verklaren niet dat die deeltjes een massa hebben. Daarvoor, bedacht een zekere Peter Higgs al weer in 1961, dat er nóg een veld nodig was  het zogenaamde "Higgsveld". Zo’n veld zou deeltjes afremmen, waardoor ze massa krijgen. In zijn idee bestaat materie uit quarks en leptonen (waaronder elektronen) die op hun beurt worden beïnvloed door bosonen, die natuurkrachten kunnen overbrengen. Dat is vergelijkbaar met de manier waarop water ons afremt wanneer we er doorheen lopen. Higgsvelden zijn nog nooit aangetoond.  Wel al sommige deeltjes die er een rol bij spelen. Het enige van deze vier deeltjes dat nog niet aangetoond was, is het Higgs-boson. Met het aantonen van het Higgs-deeltje is het bestaan van het Higgsveld natuurkundig bewezen. Het waarnemen van het Higgs-deeltje is erg ingewikkeld. Het deeltje ontstaat alleen wanneer die deeltjes met enorme snelheid op elkaar botsen.  Dat botsen doe je in een deeltjes versneller zoals in het onderzoekscentrum CERN. Het is een ronde tunnel van 27 kilometer lengte, 100 meter onder de grond. Hier worden protonen met behulp van elektrische en magnetische velden versneld tot 99.999998 procent van de lichtsnelheid, dus heel snel. Bij die snelheid laat men protonen van twee kanten op elkaar botsen, waardoor ze exploderen. Bij die explosie komt energie vrij, die vervolgens wordt omgezet in deeltjes. Een van de deeltjes die bij deze explosie heel even zijn ontstaan is het Higgs-boson.