Onze economie, net voetbal!

Afgelopen weken was het weer eens ouderwets spannend. Worden wij kampioen? Nu weten we de uitslag, drie wedstrijden verloren. Met onze economie gaat het ook al zo. Het wil maar niet vlotten met de groei, de consumentenbestedingen en ons vertrouwde positieve gevoel. We kwakkelen er al weer een paar jaartjes moeizaam op los. De verwachting van de deskundigen is dat dit nog wel even zo blijft. We dachten dat we zo'n solide landje waren, daarom hadden wij ook zoveel kritiek op die "andere" landen. Maar het laagje vernis bladdert er al aardig af.
Hoe komt dat toch? Natuurlijk kunnen we ons blindstaren op allerlei macro-economische kengetallen, voor mij ook hokus pokus. Dat soort gegevens zijn zo abstract. Het zijn symptomen. Ze vertellen niet het onderliggende verhaal.

Volgens mij zijn we een beetje lui aan het worden. Een land is zo welvarend als de waarde van de goederen en de diensten die ze voortbrengt. En daar gaat het denk ik een beetje mis. Want we zijn hier bezig met van allerlei zaken zoals polderen, pamperen van Jan en Alleman, de verkiezingen waar weer van alles beloofd gaat worden, behalve aanpakken en het oer-Nederlandse procedureel werken en bureaucratie.  Maar als we kijken naar de reële goederen en diensten waar we als burger en consument wat aan hebben, valt het toch een beetje tegen.

De reden van de kwakkeleconomie is simpel. We zijn niet productief genoeg en doen de verkeerde dingen. Iedereen is allemaal zo 'druk druk druk'.
En we hadden ook nog recht op een meeting op ons werk om ons verdriet te delen, om het nog een beetje vol te houden na het verlies van het Nederlandse Elftal. Na afloop kwamen de speculaties over de samenwerking in het team, de goede dingen doen op het juiste moment. Symtomatisch voor ons allemaal. Maar waar het op neer komt is dat wij gezamenlijk  ze gewoon te weinig echte toegevoegde waarde leveren.  Niet in het voetbal, niet als economie. Aanpakken dus!