Afgelopen week was het jaarlijkse DC-weekend met mijn collega,s. Voor het eerst in een stad. Namelijk Rome. Nu vind ik Rome een van de leukste steden die ik ken. En ik weet er al redelijk de weg. Het was weer een fantastisch weekend. Hele leuke dingen gedaan met hele leuke mensen. Onder andere hebben we het graf van Petrus, de vriend van Jezus, bezocht. Mijn collega Peter (Peter-Petrus, toeval dat hij het geregeld heeft?) had het speciaal geregeld. Je moet weten dat onder de Sint Pieter, een enorme kathedraal in het Vaticaan in Rome, nog twee kerken liggen. Bij het bezoek aan het graf van Petrus daal je af onder de grond. Helemaal onderin ligt de oudste kerk, zo'n 1900 jaar oud. Daar bovenop hebben ze 1600 jaar geleden een nieuwe kerk gebouwd. Daar bovenop 500 jaar geleden de Sint Pieter zoals die er nu nog staat. Het was indrukwekkend. Maar ook kei heet. Om het allemaal te bewaren voor later is er een luchtvochtigheid van 98%. Dat is zo'n beetje wat je voelt als je in de tropen 's ochtends je kamer met airconditioning uitstapt het oerwoud in.
De volgende dag zijn we het "Bernini-mysterie" gaan doen. Dat is een zoektocht naar het "licht"zullen we maar zeggen. Gebaseerd op het boek van Dan Brown. Er is ook een film van gemaakt. Het leuke was dat we met golfkarretjes van de ene plek naar de andere moesten rijden. Nou dat werd scheuren. Nog nooit zo lekker gescheurd in een elektrisch karretje. Met uitzondering dan van de wagen van de melkboer in mijn jeugd. Wat hebben we gelachen.
Als je ooit in Rome komt moet je zeker zo'n karretje huren. Wat mij opviel is dat de romeinen erg opletten wat jij doet in het verkeer en echt rekening met je houden. Moet je in Nederland eens om komen. Dus weer wat geleerd en een viooroordeel gesneuveld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten